正文 ​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​竞​​​风​​​流​​​(​​​纯​​​肉NP​​​全H​​​)--​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​一​​​​​​愣​​​​​​,​​​​​​手​​​​​​腕​​​​​​被​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​轻​​​​​​巧​​​​​​地​​​​​​握​​​​​​在​​​​​​手​​​​​​里​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​的​​​​​​手​​​​​​掌​​​​​​带​​​​​​着​​​​​​灼​​​​​​人​​​​​​的​​​​​​热​​​​​​度​​​​​​,​​​​​​从​​​​​​手​​​​​​腕​​​​​​一​​​​​​路​​​​​​爬​​​​​​到​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​脸​​​​​​上​​​​​​,​​​​​​火​​​​​​烫​​​​​​火​​​​​​烫​​​​​​的​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​、​​​​​​我​​​​​​去​​​​​​外​​​​​​间​​​​​​吃​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​剑​​​​​​眉​​​​​​一​​​​​​皱​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​为​​​​​​什​​​​​​么​​​​​​要​​​​​​出​​​​​​去​​​​​​?​​​​​​要​​​​​​是​​​​​​我​​​​​​在​​​​​​这​​​​​​里​​​​​​让​​​​​​你​​​​​​不​​​​​​自​​​​​​在​​​​​​,​​​​​​我​​​​​​出​​​​​​去​​​​​​就​​​​​​是​​​​​​了​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​他​​​​​​放​​​​​​开​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​的​​​​​​手​​​​​​腕​​​​​​,​​​​​​真​​​​​​的​​​​​​站​​​​​​了​​​​​​起​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​哪​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​他​​​​​​会​​​​​​这​​​​​​样​​​​​​想​​​​​​,​​​​​​赶​​​​​​紧​​​​​​按​​​​​​着​​​​​​他​​​​​​坐​​​​​​下​​​​​​,​​​​​​可​​​​​​惜​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​人​​​​​​高​​​​​​马​​​​​​大​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​抬​​​​​​着​​​​​​手​​​​​​按​​​​​​了​​​​​​半​​​​​​天​​​​​​也​​​​​​没​​​​​​按​​​​​​动​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​她​​​​​​急​​​​​​着​​​​​​说​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​不​​​​​​是​​​​​​那​​​​​​个​​​​​​意​​​​​​思​​​​​​,​​​​​​我​​​​​​在​​​​​​家​​​​​​时​​​​​​,​​​​​​猴​​​​​​三​​​​​​说​​​​​​我​​​​​​是​​​​​​赔​​​​​​钱​​​​​​货​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​许​​​​​​我​​​​​​上​​​​​​桌​​​​​​吃​​​​​​饭​​​​​​,​​​​​​我​​​​​​还​​​​​​以​​​​​​为​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​话​​​​​​还​​​​​​没​​​​​​说​​​​​​完​​​​​​,​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​就​​​​​​觉​​​​​​得​​​​​​肩​​​​​​头​​​​​​一​​​​​​重​​​​​​,​​​​​​眼​​​​​​看​​​​​​着​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​大​​​​​​手​​​​​​一​​​​​​伸​​​​​​把​​​​​​她​​​​​​按​​​​​​回​​​​​​了​​​​​​坐​​​​​​位​​​​​​上​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​他​​​​​​说​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​乖​​​​​​乖​​​​​​吃​​​​​​饭​​​​​​!​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​嗯​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​红​​​​​​着​​​​​​脸​​​​​​小​​​​​​口​​​​​​小​​​​​​口​​​​​​的​​​​​​吃​​​​​​着​​​​​​白​​​​​​饭​​​​​​,​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​看​​​​​​着​​​​​​她​​​​​​这​​​​​​副​​​​​​小​​​​​​心​​​​​​翼​​​​​​翼​​​​​​的​​​​​​样​​​​​​子​​​​​​很​​​​​​像​​​​​​是​​​​​​山​​​​​​里​​​​​​大​​​​​​树​​​​​​上​​​​​​的​​​​​​小​​​​​​松​​​​​​鼠​​​​​​,​​​​​​小​​​​​​嘴​​​​​​小​​​​​​脸​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​就​​​​​​是​​​​​​一​​​​​​双​​​​​​眼​​​​​​睛​​​​​​又​​​​​​大​​​​​​又​​​​​​亮​​​​​​。​​​​​​看​​​​​​着​​​​​​看​​​​​​着​​​​​​就​​​​​​发​​​​​​现​​​​​​这​​​​​​小​​​​​​姑​​​​​​娘​​​​​​只​​​​​​吃​​​​​​干​​​​​​饭​​​​​​,​​​​​​纳​​​​​​闷​​​​​​的​​​​​​地​​​​​​问​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​句​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​不​​​​​​爱​​​​​​吃​​​​​​兔​​​​​​肉​​​​​​?​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​诶​​​​​​?​​​​​​我​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​吃​​​​​​的​​​​​​。​​​​​​”​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​被​​​​​​他​​​​​​冷​​​​​​不​​​​​​丁​​​​​​的​​​​​​一​​​​​​句​​​​​​话​​​​​​吓​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​跳​​​​​​,​​​​​​单​​​​​​薄​​​​​​的​​​​​​双​​​​​​肩​​​​​​微​​​​​​微​​​​​​一​​​​​​抖​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​她​​​​​​只​​​​​​是​​​​​​闻​​​​​​着​​​​​​兔​​​​​​肉​​​​​​的​​​​​​香​​​​​​气​​​​​​就​​​​​​能​​​​​​吃​​​​​​下​​​​​​一​​​​​​碗​​​​​​饭​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​更​​​​​​何​​​​​​况​​​​​​她​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​好​​​​​​久​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​吃​​​​​​过​​​​​​肉​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​哪​​​​​​还​​​​​​敢​​​​​​去​​​​​​挑​​​​​​三​​​​​​拣​​​​​​四​​​​​​的​​​​​​?​​​​​​可​​​​​​是​​​​​​这​​​​​​毕​​​​​​竟​​​​​​是​​​​​​厉​​​​​​大​​​​​​哥​​​​​​的​​​​​​家​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​还​​​​​​没​​​​​​动​​​​​​筷​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​也​​​​​​不​​​​​​敢​​​​​​去​​​​​​夹​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​这​​​​​​副​​​​​​样​​​​​​子​​​​​​落​​​​​​在​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​眼​​​​​​里​​​​​​就​​​​​​更​​​​​​像​​​​​​是​​​​​​胆​​​​​​小​​​​​​的​​​​​​松​​​​​​鼠​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​可​​​​​​怜​​​​​​又​​​​​​有​​​​​​些​​​​​​可​​​​​​爱​​​​​​的​​​​​​样​​​​​​子​​​​​​让​​​​​​他​​​​​​忍​​​​​​不​​​​​​住​​​​​​想​​​​​​要​​​​​​把​​​​​​她​​​​​​捧​​​​​​在​​​​​​手​​​​​​心​​​​​​里​​​​​​,​​​​​​给​​​​​​她​​​​​​东​​​​​​西​​​​​​吃​​​​​​,​​​​​​让​​​​​​她​​​​​​不​​​​​​再​​​​​​害​​​​​​怕​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​从​​​​​​她​​​​​​手​​​​​​里​​​​​​抽​​​​​​走​​​​​​筷​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​夹​​​​​​了​​​​​​两​​​​​​条​​​​​​兔​​​​​​腿​​​​​​给​​​​​​她​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​你​​​​​​多​​​​​​吃​​​​​​些​​​​​​!​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​碗​​​​​​里​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​快​​​​​​要​​​​​​放​​​​​​不​​​​​​下​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​看​​​​​​着​​​​​​两​​​​​​条​​​​​​红​​​​​​亮​​​​​​的​​​​​​兔​​​​​​腿​​​​​​就​​​​​​觉​​​​​​得​​​​​​眼​​​​​​窝​​​​​​里​​​​​​湿​​​​​​乎​​​​​​乎​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​除​​​​​​了​​​​​​她​​​​​​娘​​​​​​,​​​​​​这​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​第​​​​​​一​​​​​​次​​​​​​有​​​​​​人​​​​​​给​​​​​​她​​​​​​夹​​​​​​菜​​​​​​呢​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​、​​​​​​我​​​​​​吃​​​​​​不​​​​​​了​​​​​​这​​​​​​么​​​​​​多​​​​​​,​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​厉​​​​​​大​​​​​​哥​​​​​​多​​​​​​吃​​​​​​些​​​​​​,​​​​​​剩​​​​​​下​​​​​​的​​​​​​晚​​​​​​上​​​​​​还​​​​​​能​​​​​​再​​​​​​吃​​​​​​一​​​​​​顿​​​​​​呢​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​一​​​​​​共​​​​​​就​​​​​​这​​​​​​么​​​​​​点​​​​​​东​​​​​​西​​​​​​,​​​​​​为​​​​​​什​​​​​​么​​​​​​要​​​​​​专​​​​​​门​​​​​​剩​​​​​​下​​​​​​?

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​转​​​​​​念​​​​​​一​​​​​​想​​​​​​,​​​​​​也​​​​​​明​​​​​​白​​​​​​了​​​​​​她​​​​​​是​​​​​​怕​​​​​​吃​​​​​​了​​​​​​这​​​​​​顿​​​​​​没​​​​​​下​​​​​​顿​​​​​​,​​​​​​想​​​​​​想​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​现​​​​​​在​​​​​​这​​​​​​副​​​​​​样​​​​​​子​​​​​​确​​​​​​实​​​​​​是​​​​​​穷​​​​​​得​​​​​​很​​​​​​,​​​​​​也​​​​​​难​​​​​​为​​​​​​她​​​​​​要​​​​​​替​​​​​​他​​​​​​打​​​​​​算​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​他​​​​​​九​​​​​​岁​​​​​​离​​​​​​家​​​​​​,​​​​​​十​​​​​​一​​​​​​年​​​​​​过​​​​​​去​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​早​​​​​​忘​​​​​​了​​​​​​正​​​​​​常​​​​​​人​​​​​​家​​​​​​是​​​​​​怎​​​​​​么​​​​​​过​​​​​​日​​​​​​子​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​过​​​​​​有​​​​​​她​​​​​​这​​​​​​样​​​​​​为​​​​​​他​​​​​​打​​​​​​算​​​​​​心​​​​​​里​​​​​​倒​​​​​​是​​​​​​舒​​​​​​服​​​​​​的​​​​​​很​​​​​​,​​​​​​就​​​​​​冲​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​这​​​​​​份​​​​​​心​​​​​​意​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​也​​​​​​不​​​​​​能​​​​​​亏​​​​​​待​​​​​​了​​​​​​她​​​​​​!

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​尽​​​​​​管​​​​​​吃​​​​​​!​​​​​​”​​​​​​他​​​​​​把​​​​​​筷​​​​​​子​​​​​​塞​​​​​​回​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​手​​​​​​里​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​晚​​​​​​上​​​​​​还​​​​​​有​​​​​​别​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​用​​​​​​省​​​​​​着​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​本​​​​​​来​​​​​​还​​​​​​想​​​​​​再​​​​​​说​​​​​​,​​​​​​可​​​​​​是​​​​​​一​​​​​​对​​​​​​上​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​认​​​​​​真​​​​​​的​​​​​​眼​​​​​​神​​​​​​就​​​​​​没​​​​​​了​​​​​​话​​​​​​,​​​​​​乖​​​​​​乖​​​​​​地​​​​​​咬​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​口​​​​​​兔​​​​​​肉​​​​​​,​​​​​​醇​​​​​​香​​​​​​的​​​​​​肉​​​​​​味​​​​​​瞬​​​​​​间​​​​​​弥​​​​​​漫​​​​​​在​​​​​​齿​​​​​​间​​​​​​,​​​​​​就​​​​​​上​​​​​​一​​​​​​口​​​​​​香​​​​​​软​​​​​​的​​​​​​米​​​​​​饭​​​​​​,​​​​​​简​​​​​​直​​​​​​让​​​​​​人​​​​​​享​​​​​​受​​​​​​到​​​​​​了​​​​​​心​​​​​​坎​​​​​​里​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​真​​​​​​好​​​​​​吃​​​​​​!​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​看​​​​​​着​​​​​​面​​​​​​前​​​​​​的​​​​​​小​​​​​​姑​​​​​​娘​​​​​​渐​​​​​​渐​​​​​​地​​​​​​笑​​​​​​弯​​​​​​了​​​​​​眉​​​​​​眼​​​​​​,​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​心​​​​​​里​​​​​​软​​​​​​得​​​​​​一​​​​​​塌​​​​​​糊​​​​​​涂​​​​​​,​​​​​​恨​​​​​​不​​​​​​得​​​​​​把​​​​​​所​​​​​​有​​​​​​好​​​​​​吃​​​​​​的​​​​​​东​​​​​​西​​​​​​都​​​​​​给​​​​​​她​​​​​​,​​​​​​只​​​​​​为​​​​​​了​​​​​​能​​​​​​让​​​​​​她​​​​​​继​​​​​​续​​​​​​笑​​​​​​下​​​​​​去​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​这​​​​​​时​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​吃​​​​​​完​​​​​​一​​​​​​口​​​​​​饭​​​​​​,​​​​​​伸​​​​​​出​​​​​​粉​​​​​​嫩​​​​​​嫩​​​​​​的​​​​​​舌​​​​​​尖​​​​​​舔​​​​​​了​​​​​​舔​​​​​​嘴​​​​​​唇​​​​​​,​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​看​​​​​​得​​​​​​呼​​​​​​吸​​​​​​一​​​​​​滞​​​​​​,​​​​​​赶​​​​​​紧​​​​​​端​​​​​​起​​​​​​碗​​​​​​来​​​​​​大​​​​​​口​​​​​​大​​​​​​口​​​​​​地​​​​​​吃​​​​​​饭​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​不​​​​​​能​​​​​​再​​​​​​看​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​再​​​​​​看​​​​​​下​​​​​​去​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​想​​​​​​吃​​​​​​的​​​​​​估​​​​​​计​​​​​​就​​​​​​不​​​​​​是​​​​​​饭​​​​​​了​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​完​​​​​​全​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​的​​​​​​煎​​​​​​熬​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​细​​​​​​嚼​​​​​​慢​​​​​​咽​​​​​​地​​​​​​吃​​​​​​着​​​​​​,​​​​​​每​​​​​​一​​​​​​口​​​​​​都​​​​​​品​​​​​​得​​​​​​格​​​​​​外​​​​​​细​​​​​​致​​​​​​,​​​​​​只​​​​​​不​​​​​​过​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​胃​​​​​​口​​​​​​小​​​​​​,​​​​​​只​​​​​​吃​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​条​​​​​​兔​​​​​​腿​​​​​​和​​​​​​半​​​​​​碗​​​​​​米​​​​​​饭​​​​​​就​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​饱​​​​​​了​​​​​​。​​​​​​平​​​​​​时​​​​​​她​​​​​​连​​​​​​粥​​​​​​都​​​​​​喝​​​​​​不​​​​​​饱​​​​​​,​​​​​​今​​​​​​天​​​​​​连​​​​​​肉​​​​​​带​​​​​​饭​​​​​​的​​​​​​吃​​​​​​了​​​​​​这​​​​​​么​​​​​​多​​​​​​,​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​是​​​​​​神​​​​​​仙​​​​​​一​​​​​​样​​​​​​的​​​​​​日​​​​​​子​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​可​​​​​​是​​​​​​刚​​​​​​到​​​​​​这​​​​​​来​​​​​​就​​​​​​剩​​​​​​了​​​​​​半​​​​​​碗​​​​​​饭​​​​​​,​​​​​​也​​​​​​实​​​​​​在​​​​​​是​​​​​​不​​​​​​好​​​​​​看​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​厉​​​​​​大​​​​​​哥​​​​​​,​​​​​​我​​​​​​吃​​​​​​饱​​​​​​了​​​​​​。​​​​​​”​​​​​​她​​​​​​像​​​​​​个​​​​​​做​​​​​​了​​​​​​错​​​​​​事​​​​​​的​​​​​​孩​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​小​​​​​​声​​​​​​地​​​​​​说​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​饱​​​​​​了​​​​​​?​​​​​​”​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​看​​​​​​了​​​​​​看​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​碗​​​​​​,​​​​​​皱​​​​​​着​​​​​​眉​​​​​​头​​​​​​问​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​不​​​​​​能​​​​​​再​​​​​​吃​​​​​​点​​​​​​么​​​​​​?​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​两​​​​​​手​​​​​​捧​​​​​​着​​​​​​碗​​​​​​,​​​​​​赶​​​​​​紧​​​​​​说​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​是​​​​​​真​​​​​​的​​​​​​吃​​​​​​不​​​​​​下​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​剩​​​​​​下​​​​​​的​​​​​​饭​​​​​​等​​​​​​到​​​​​​晚​​​​​​上​​​​​​再​​​​​​吃​​​​​​,​​​​​​白​​​​​​米​​​​​​这​​​​​​样​​​​​​精​​​​​​贵​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​会​​​​​​糟​​​​​​蹋​​​​​​了​​​​​​的​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​真​​​​​​的​​​​​​饱​​​​​​了​​​​​​?​​​​​​”​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​又​​​​​​问​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​真​​​​​​的​​​​​​。​​​​​​”​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​点​​​​​​头​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​给​​​​​​我​​​​​​吧​​​​​​,​​​​​​咱​​​​​​们​​​​​​不​​​​​​必​​​​​​吃​​​​​​剩​​​​​​饭​​​​​​!​​​​​​”​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​也​​​​​​没​​​​​​跟​​​​​​她​​​​​​客​​​​​​气​​​​​​,​​​​​​端​​​​​​过​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​碗​​​​​​就​​​​​​吃​​​​​​了​​​​​​起​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​看​​​​​​得​​​​​​是​​​​​​目​​​​​​瞪​​​​​​口​​​​​​呆​​​​​​,​​​​​​傻​​​​​​傻​​​​​​地​​​​​​看​​​​​​着​​​​​​他​​​​​​把​​​​​​剩​​​​​​下​​​​​​的​​​​​​饭​​​​​​菜​​​​​​吃​​​​​​的​​​​​​干​​​​​​干​​​​​​净​​​​​​净​​​​​​,​​​​​​半​​​​​​天​​​​​​才​​​​​​回​​​​​​过​​​​​​神​​​​​​来​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​他​​​​​​怎​​​​​​么​​​​​​把​​​​​​我​​​​​​的​​​​​​剩​​​​​​饭​​​​​​吃​​​​​​了​​​​​​?

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​坐​​​​​​立​​​​​​不​​​​​​安​​​​​​地​​​​​​想​​​​​​:​​​​​​头​​​​​​天​​​​​​来​​​​​​了​​​​​​就​​​​​​让​​​​​​人​​​​​​家​​​​​​吃​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​剩​​​​​​饭​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​是​​​​​​不​​​​​​是​​​​​​不​​​​​​守​​​​​​妇​​​​​​道​​​​​​?

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​其​​​​​​实​​​​​​对​​​​​​于​​​​​​厉​​​​​​谨​​​​​​锋​​​​​​来​​​​​​说​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​这​​​​​​一​​​​​​顿​​​​​​吃​​​​​​的​​​​​​并​​​​​​不​​​​​​算​​​​​​多​​​​​​。​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​蒸​​​​​​的​​​​​​饭​​​​​​本​​​​​​来​​​​​​就​​​​​​少​​​​​​,​​​​​​要​​​​​​不​​​​​​是​​​​​​还​​​​​​有​​​​​​只​​​​​​肥​​​​​​兔​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​估​​​​​​计​​​​​​都​​​​​​吃​​​​​​不​​​​​​饱​​​​​​。​​​​​​不​​​​​​过​​​​​​话​​​​​​虽​​​​​​如​​​​​​此​​​​​​,​​​​​​要​​​​​​是​​​​​​换​​​​​​了​​​​​​别​​​​​​人​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​是​​​​​​打​​​​​​死​​​​​​也​​​​​​不​​​​​​会​​​​​​去​​​​​​吃​​​​​​他​​​​​​们​​​​​​的​​​​​​剩​​​​​​饭​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​今​​​​​​天​​​​​​也​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​是​​​​​​怎​​​​​​么​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​一​​​​​​想​​​​​​到​​​​​​那​​​​​​半​​​​​​碗​​​​​​饭​​​​​​是​​​​​​她​​​​​​吃​​​​​​过​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​就​​​​​​想​​​​​​也​​​​​​不​​​​​​想​​​​​​的​​​​​​端​​​​​​了​​​​​​过​​​​​​来​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​他​​​​​​咂​​​​​​了​​​​​​砸​​​​​​嘴​​​​​​,​​​​​​总​​​​​​觉​​​​​​得​​​​​​她​​​​​​碗​​​​​​里​​​​​​的​​​​​​饭​​​​​​格​​​​​​外​​​​​​香​​​​​​!

​​​​​​ ​​​​​​ ***********************************

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​关​​​​​​于​​​​​​不​​​​​​让​​​​​​女​​​​​​人​​​​​​上​​​​​​桌​​​​​​吃​​​​​​饭​​​​​​这​​​​​​种​​​​​​陋​​​​​​习​​​​​​,​​​​​​到​​​​​​了​​​​​​现​​​​​​在​​​​​​依​​​​​​然​​​​​​存​​​​​​在​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​说​​​​​​个​​​​​​曾​​​​​​经​​​​​​让​​​​​​我​​​​​​气​​​​​​愤​​​​​​不​​​​​​已​​​​​​的​​​​​​事​​​​​​吧​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​两​​​​​​年​​​​​​前​​​​​​我​​​​​​最​​​​​​好​​​​​​的​​​​​​朋​​​​​​友​​​​​​生​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​个​​​​​​可​​​​​​爱​​​​​​的​​​​​​女​​​​​​儿​​​​​​,​​​​​​坐​​​​​​月​​​​​​子​​​​​​的​​​​​​时​​​​​​候​​​​​​她​​​​​​婆​​​​​​婆​​​​​​一​​​​​​天​​​​​​三​​​​​​顿​​​​​​的​​​​​​把​​​​​​饭​​​​​​给​​​​​​她​​​​​​端​​​​​​到​​​​​​床​​​​​​边​​​​​​,​​​​​​当​​​​​​时​​​​​​她​​​​​​跟​​​​​​我​​​​​​说​​​​​​的​​​​​​时​​​​​​候​​​​​​我​​​​​​们​​​​​​还​​​​​​挺​​​​​​感​​​​​​动​​​​​​,​​​​​​觉​​​​​​得​​​​​​这​​​​​​个​​​​​​婆​​​​​​婆​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​挺​​​​​​体​​​​​​贴​​​​​​的​​​​​​。​​​​​​后​​​​​​来​​​​​​她​​​​​​恢​​​​​​复​​​​​​了​​​​​​几​​​​​​天​​​​​​,​​​​​​也​​​​​​不​​​​​​好​​​​​​意​​​​​​思​​​​​​总​​​​​​让​​​​​​婆​​​​​​婆​​​​​​伺​​​​​​候​​​​​​,​​​​​​就​​​​​​说​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​没​​​​​​事​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​用​​​​​​再​​​​​​给​​​​​​她​​​​​​端​​​​​​饭​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​可​​​​​​以​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​去​​​​​​桌​​​​​​上​​​​​​吃​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​然​​​​​​后​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​婆​​​​​​婆​​​​​​说​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​句​​​​​​让​​​​​​我​​​​​​到​​​​​​现​​​​​​在​​​​​​为​​​​​​止​​​​​​都​​​​​​印​​​​​​象​​​​​​深​​​​​​刻​​​​​​的​​​​​​话​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​她​​​​​​说​​​​​​:​​​​​​我​​​​​​们​​​​​​老​​​​​​家​​​​​​这​​​​​​边​​​​​​有​​​​​​讲​​​​​​究​​​​​​,​​​​​​生​​​​​​了​​​​​​闺​​​​​​女​​​​​​的​​​​​​不​​​​​​能​​​​​​上​​​​​​桌​​​​​​吃​​​​​​饭​​​​​​,​​​​​​要​​​​​​不​​​​​​然​​​​​​下​​​​​​一​​​​​​胎​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​个​​​​​​闺​​​​​​女​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​朋​​​​​​友​​​​​​给​​​​​​我​​​​​​打​​​​​​电​​​​​​话​​​​​​说​​​​​​这​​​​​​件​​​​​​事​​​​​​的​​​​​​时​​​​​​候​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​是​​​​​​第​​​​​​二​​​​​​天​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​我​​​​​​问​​​​​​她​​​​​​是​​​​​​怎​​​​​​么​​​​​​处​​​​​​理​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​说​​​​​​直​​​​​​接​​​​​​打​​​​​​电​​​​​​话​​​​​​把​​​​​​她​​​​​​老​​​​​​公​​​​​​叫​​​​​​回​​​​​​家​​​​​​,​​​​​​单​​​​​​方​​​​​​面​​​​​​的​​​​​​跟​​​​​​他​​​​​​吵​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​架​​​​​​。​​​​​​好​​​​​​在​​​​​​她​​​​​​老​​​​​​公​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​比​​​​​​较​​​​​​懂​​​​​​事​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​跟​​​​​​她​​​​​​婆​​​​​​婆​​​​​​沟​​​​​​通​​​​​​了​​​​​​好​​​​​​久​​​​​​,​​​​​​最​​​​​​后​​​​​​她​​​​​​婆​​​​​​婆​​​​​​也​​​​​​没​​​​​​再​​​​​​坚​​​​​​持​​​​​​,​​​​​​但​​​​​​是​​​​​​这​​​​​​件​​​​​​事​​​​​​给​​​​​​我​​​​​​留​​​​​​下​​​​​​的​​​​​​印​​​​​​象​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​很​​​​​​深​​​​​​的​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​重​​​​​​男​​​​​​轻​​​​​​女​​​​​​的​​​​​​传​​​​​​统​​​​​​观​​​​​​念​​​​​​流​​​​​​传​​​​​​了​​​​​​几​​​​​​千​​​​​​年​​​​​​,​​​​​​并​​​​​​且​​​​​​仍​​​​​​在​​​​​​很​​​​​​多​​​​​​现​​​​​​代​​​​​​人​​​​​​的​​​​​​身​​​​​​上​​​​​​苟​​​​​​延​​​​​​残​​​​​​喘​​​​​​,​​​​​​然​​​​​​而​​​​​​最​​​​​​让​​​​​​我​​​​​​觉​​​​​​得​​​​​​可​​​​​​悲​​​​​​的​​​​​​是​​​​​​,​​​​​​好​​​​​​多​​​​​​女​​​​​​人​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​也​​​​​​瞧​​​​​​不​​​​​​起​​​​​​女​​​​​​人​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​们​​​​​​不​​​​​​仅​​​​​​把​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​当​​​​​​成​​​​​​生​​​​​​育​​​​​​的​​​​​​工​​​​​​具​​​​​​,​​​​​​还​​​​​​要​​​​​​逼​​​​​​着​​​​​​女​​​​​​儿​​​​​​结​​​​​​婚​​​​​​嫁​​​​​​人​​​​​​,​​​​​​继​​​​​​续​​​​​​给​​​​​​别​​​​​​人​​​​​​做​​​​​​生​​​​​​育​​​​​​的​​​​​​工​​​​​​具​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​是​​​​​​常​​​​​​说​​​​​​的​​​​​​一​​​​​​句​​​​​​话​​​​​​就​​​​​​是​​​​​​:​​​​​​你​​​​​​都​​​​​​这​​​​​​么​​​​​​大​​​​​​岁​​​​​​数​​​​​​了​​​​​​还​​​​​​挑​​​​​​什​​​​​​么​​​​​​啊​​​​​​,​​​​​​凑​​​​​​合​​​​​​凑​​​​​​合​​​​​​得​​​​​​了​​​​​​呗​​​​​​!

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​现​​​​​​实​​​​​​可​​​​​​悲​​​​​​可​​​​​​叹​​​​​​,​​​​​​可​​​​​​是​​​​​​做​​​​​​为​​​​​​一​​​​​​个​​​​​​普​​​​​​通​​​​​​人​​​​​​,​​​​​​真​​​​​​的​​​​​​很​​​​​​难​​​​​​去​​​​​​改​​​​​​变​​​​​​别​​​​​​人​​​​​​的​​​​​​想​​​​​​法​​​​​​。​​​​​​所​​​​​​以​​​​​​在​​​​​​共​​​​​​妻​​​​​​篇​​​​​​里​​​​​​有​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​个​​​​​​可​​​​​​怜​​​​​​巴​​​​​​巴​​​​​​的​​​​​​纪​​​​​​香​​​​​​果​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​在​​​​​​那​​​​​​个​​​​​​男​​​​​​尊​​​​​​女​​​​​​卑​​​​​​的​​​​​​社​​​​​​会​​​​​​下​​​​​​成​​​​​​长​​​​​​起​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​也​​​​​​被​​​​​​那​​​​​​种​​​​​​想​​​​​​法​​​​​​渗​​​​​​透​​​​​​,​​​​​​但​​​​​​是​​​​​​我​​​​​​想​​​​​​要​​​​​​改​​​​​​变​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​命​​​​​​运​​​​​​,​​​​​​让​​​​​​她​​​​​​明​​​​​​白​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​并​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​那​​​​​​么​​​​​​不​​​​​​堪​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​也​​​​​​可​​​​​​以​​​​​​收​​​​​​获​​​​​​属​​​​​​于​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​的​​​​​​幸​​​​​​福​​​​​​。​​​​​​(​​​​​​不​​​​​​过​​​​​​因​​​​​​为​​​​​​是​​​​​​肉​​​​​​文​​​​​​,​​​​​​所​​​​​​以​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​会​​​​​​有​​​​​​一​​​​​​定​​​​​​的​​​​​​局​​​​​​限​​​​​​性​​​​​​。​​​​​​)

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​希​​​​​​望​​​​​​所​​​​​​有​​​​​​看​​​​​​文​​​​​​的​​​​​​小​​​​​​天​​​​​​使​​​​​​们​​​​​​都​​​​​​能​​​​​​够​​​​​​正​​​​​​视​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​,​​​​​​爱​​​​​​护​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​,​​​​​​因​​​​​​为​​​​​​不​​​​​​论​​​​​​是​​​​​​男​​​​​​是​​​​​​女​​​​​​,​​​​​​人​​​​​​在​​​​​​本​​​​​​质​​​​​​上​​​​​​都​​​​​​是​​​​​​一​​​​​​样​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​女​​​​​​孩​​​​​​子​​​​​​绝​​​​​​对​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​低​​​​​​人​​​​​​一​​​​​​等​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​

如果您喜欢,加入书签方便您下次继续阅读